مولوی چه خوش سروده است:
همزبانی خویشی و پیوندی است // مرد با نامحرمان چون بندی است
ایبسا هندو و تُرک همزبان // ایبسا دو تُرک، چون بیگانگان
پس زبان محرمی، خود، دیگرست // همدلی از همزبانی بهترست
بر اساس این ابیات مولوی نتیجه میشود که:
الف – همزبانی بسیار خوب است و ناهمزبانی بد است.
ب – هندو و ترک (که ظاهراً همزبان نیستند) میتوانند همزبان شوند (یکدیگر را درک کنند).
ج – ممکن است دو نفر که ظاهراً همزباناند، چون بیگانگان زبان یکدیگر را نفهمند.
د – نتیجه اینکه زبان محرمی (که احتمالاً همدلی است) نوع دیگری از زبان است.
ه – همدلی از همزبانی بهتر و – یا طبق برخی نسخهها – خوشتر است. میتوان احتمال داد که مولوی میخواهد بگوید که همدلی منشأ و اساس همزبانی است.
[ دو شنبه 23 آذر 1394برچسب:مولوی , ناهم زبانی ,
] [ 16:4 ] [ محدثه میری ][